معایب و نقاط منفی و ضعف صدا و سیما:

هر چند که در این جزوه پیکان انتقاد بیشتر به طرف برنامه های آموزشی و فیلم ها و سریالهای صدا و سیماست اما از آنجا که صدا و سیما دارای بخش های مختلف خبری، سیاسی و ... و تنوع شکبه است انتقادات وارده بر این بخشها را نیز به طور اختصار بیان کرده و می گذریم.

1-از آنجا که رویکرد بخش خبری باید بیطرفانه و بدون قصد و غرض باشد، اما گاهی به وضوح طرفداری از یک حزب سیاسی و بلندگوی بعضی از احزاب شدن را در بعضی از بخشهای خبری شاهد هستیم به طور مثال بخش خبری بیست و سی و (30: 20) این بخش خبری تحت عنوان خبرهای داغ گاهی مسائلی را از بعضی از احزاب سیاسی پخش می کند که جز مکدر و مشوش کردن ذهن مردم هیچ فایده دیگری ندارد. در ضمن به اسم تهیه خبر و برای جذابیت بخش خبری؛ فرهنگ سخن چینی و نمامی را ترویج می کند .

خدا وکیلی دعوای سیاسی احزاب و جلسات آنها چقدر به اتحاد ملی و همدلی سیاسی آنها کمک می کند؟!!

اینکه فلانی چه گفت و بهمانی در جوابش چه گفت؛ برای مردم نان و آب می شود؟!! هر کس مایل به پیگیری این دعواها باشد، سراغ کلی منبع می تواند برود مثل روزنامه ها و سایت های اینترنتی، آیا لزومی دارد از تلویزیون که یک رسانه عمومی است اینها مطرح شود؟

2- ترویج فرهنگ های غلط و خرافات به اسم خبر!!!

گاهی در نقطه ای از کشور یک رسمی و یک ایده ای است که هیچ مبنای عقلایی و شرعی ندارد. متأسفانه در بخش خبری خانواده، خبرنگاری با عنوان تهیه خبر از رسومات و عقاید مردم کشو، با آب و تاب از رسم و رسومات آن منطقه تعریف و تمجید می کند که گویی هر سنت و عقیده ای و هر چیزی که رسم شد، ممدوح است و قابل بیان شدن. آیا لزومی دارد که ما هر خرافه ای را به اسم خبر به نمایش بگذاریم؟!! آیا این کار خود ترویج و اشاعه و نشر خرافه نیست؟؟

3- لوث کردن بعضی خبرها و بی تفاوتی نسبت به بعضی خبرها!!!

در جریان کشتار و محاصره وحشیانه اسرائیل نسبت به مردم غزه گاهی تکرار خبر غزه باعث لوث شدن و نوعی زدگی مخاطب از غزه می شد؛ در مقابل اخبار مهمی از نسل کشی شیعیان در پاراچنار پاکستان توسط طالبان و وهابیت و القاعده که حدود 600 شیعه سر بریده شدند و دست افراد بی گناه و کودکان را قطع کردند؛ از رسانه ملی پخش نشد و نیز وحشیانه وهابیون در مدینه منوره کنار حرم رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم به شیعیان احساء و قطیف

4- رعایت نکردن حریم محرم و نامحرم در تهیه خبر!!!

گاهی برای تهیه خبر از راهپیمائیها و تظاهرات مردم دیده می شود که خبرنگاران زن در میان سیل جمعیت مردان و خبرنگار مرد در سیل جمعیت زنان به تهیه خبر می پردازد!!!

آیا لزومی دارد که یک مرد از زنان و یک زن از مردان مصاحبه کند؟!!

آیا این موضوع باعث تنوع در تهیه خبر می شود؟!!

گاهی خبرنگاران زن با لباس جلف و رفتاری دور از شان یک زن مسلمان به میان جمعی از مردان می رود و به مصاحبه می پردازد و گاهی بر عکس

آیا این موضوع فرهنگ اختلاط و شکستن حریم بین محرم و نامحرم را در جامعه ترویج نمی کند؟!!!

5- پرداختن به موضوعات غیرضرور و غفلت از موضوعات مهم در تهیه خبر!!!

شب یلدا هندونه می خوری یا کدو؟!

چهارشنبه سوری چیکار می کنی؟!! سیزده بدر کجا می ری؟! نهار سیزده بدرچی می خوری ؟! و ...

بیشتر خبرهایی که تهیه می شود در بخش اخبار خانواده حول محور شکم و تجملات و موضوعاتی است که واقعاً ضرورتی جز سرگرم کردن مخاطب و شنونده خبر ندارد. مثل اینکه همه موضوعات مهم و آسیب های جامعه بررسی شده و دیگر موضوعی برای کار نمانده جز اینکه چه می خوری و چه می پوشی ؟!!!!

آیا موضوعاتی مثل چرا حجاب؟ چرا غیرت؟ چرا تجمل گرایی؟ چرا چشم و هم چشمی؟

چرا ازدواج؟ چرا احترام به بزرگتر؟ چرا نیکی به پدر و مادر؟ چرا ثروت؟ و ...

و هزاران موضوعی که نقطه عطف پیشرفت و پسرفت جامعه هستند قابل گزارش به روشهای هنرمندانه نیستند؟؟؟ آیا همه این موضوعات حل شده و موضوعی برای تهیه گزارش نمانده است؟!!!

ما منکر این مطلب نیستیم که در همه اوقات شبانه روز برای برنامه های تلویزیون مخاطب وجود دارد.

اما همه میدانیم که بعضی از اوقات شبانه روز، مخاطبین بیشتری به برنامه های تلویزیون نگاه می کنند.

اغلب برنامه های پوچ و بی نتیجه و بعضاً انحرافی در پربیننده ترین ساعات شبانه روز مثل ساعت 7 تا 11 بعدالظهر پخش می شود و در مقا بل برنامه های آموزنده و موثر و

سخنرانی ها و گزارشات مفید که می توانند اثرات بسیار مثبتی را در جامعه ایجاد کنند در ساعاتی پخش می شود که بیننده کمتری دارد . به طور مثال برنامه های عصر ایمان (شبکه1) این شبها- سخنرانی علمای دین و کارشناسان و جامعه شناسان ساعت 11 و 12 نیمه شب یا 5/5 و 6 صبح پخش می شود!!!

از آن طرف در ماه مبارک رمضان پخش سریالهای پی در پی که از موقع اذان مغرب شروع می شود و به علاوه پخش مسابقات ورزشی، مجالی بر حضور مردم در مجالس مذهبی و حتی نماز جماعت نمی گذارد. گویی صدا و سیما مامور است همان ارتباطی را که بعضی از مردم فقط در ماه رمضان با مسجد دارند، قطع کند تا در طول سال با مسجد که به فرموده امام راحل(ره) سنگر است و باید حفظ شود؛ ارتباطی نداشته باشند.

در هر صورت زمان بندی نامناسب باعث می شود که از برنامه های مفیدی که تهیه می شود، استفاده بهینه نشود و این برنامه ها نتوانند مخاطبان مورد انتظار را داشته باشند.

در کشور ما شبکه های مختلفی چه در تلویزیون و چه رادیو مشغول تهیه و ساخت برنامه هستند بعضی از آنها ماهواره ای و فرامرزی است و حداقل در داخل کشور دسترسی به شبکه های یک تا پنج و خبر و آموزش و قرآن و معارف امکان پذیر است. جدای از شبکه ی خبر و آموزش بقیه شبکه ها حاوی برنامه های مختلف و مشترکی اعم از خبر، گزارش، برنامه کودک، طنز، فیلم و سریال و ... هستند.

در میان این شبکه ها، شبکه قرآن ومعارف علی الظاهر از انحرافات سایر شبکه ها تهی است. و انصافا" برنامه های متنوع قرآنی و فرهنگی خوبی در جهت آموزش مردم حتی برای سنین کودک و نوجوان به معرض نمایش می گذارد. ممکن است در اینجا کسی بگوید:« اگر کسی به برنامه های شبکه های غیر از معارف و قرآن انتقاد دارد؛ خب نگاه نکند، برود شبکه قرآن تماشا کند . چه کار به شبکه های دیگر دارد. هر کسی هر برنامه ای دوست دارد ببیند. اگر شبکه های دیگر انحراف دارد نبیند. سلیقه ها فرق می کند و ...»

این مطالب نقطه شروع انحراف است. اولاً دسترسی به شبکه قرآن در خیلی از نقاط کشور امکانپذیر نیست و هنوز در خیلی از مناطق مردم به 2 شبکه و یا 3 شبکه دسترسی دارند؛ و ثانیاً به نظر می رسد که خود این سیاست ساخت شبکه قرآن و یا رادیو قرآن در کنار رادیو جوان و رادیو فرهنگ و ... یک نوع گم کردن راه برای دلسوزان دین و انقلاب و نظام و آرمانهای امام راحل(ره) باشد و یا حداقل می توان از آن به دامن زدن به خواسته دشمنان داخلی و خارجی دین و انقلاب نام برد. این سیاست را رژیم منحوس پهلوی هم داشت؛ مگر رژیم سابق و بخصوص حکومت محمدرضا پهلوی نبود که در کنار حذف تاریخ قمری و شمسی و رسمی کردن تاریخ شاهنشاهی، ولادات و شهادات ائمه را نیز در تقویم ها درج می کرد؟

محمدرضا در کنار مساجد، کاباره ها و قمارخانه ها و مشروب فروشیها به راه انداخت. یعنی هر کس هر سلیقه ای دارد و هر جا دوست دارد برود. اگر متدینین به وجود مراکز فساد اعتراض دارند؛ خب آنجا نروند، مساجد که تعطیل نیست . بروند و در مساجد مشغول عبادت و ذکر شوند.

روحانیون و علما منبر بروند از اسلام بگویند، از دین و احادیث و قرآن بگویند؛ اما کاری به انحرافات شاه و دربار و آمریکا و اسرائیل نداشته باشند . گویی مقوله دین از سیاست جداست و گویی هر کسی از هر راهی می تواند به سعادت دست یابد و تعدد مسیر ضربه ای به سعادت فردی و اجتماعی بشر نمی زند.

شکی نیست که برنامه های آموزشی اعم از میزگردها، گزارشات، برنامه های کودک نقش به سزایی در بالا بردن فرهنگ و تحلیل جامعه دارند و برنامه های مفیدی در این حوزه تهیه و پخش می شود اما موارد زیر نیز به عنوان یک آفت می تواند نقش این برنامه ها را کم رنگ کند.

صدا و سیما با صرف هزینه های سنگین و در جهت تشویق مردم به پرداختن به هنجارهای دینی و انسانی و دوری از ناهنجاریها به تهیه برنامه های خوب و ایده آل آموزشی

می پردازد، اما با یک برنامه انحرافی به همه آن زحمات و تلاشها و انرژی مصرفی و هزینه ها پشت پا زده و اثر آن همه تلاش را از بین می برد.

امام جمعه موقت قم آیت الله استادی (حفظه الله) در نماز جمعه تاریخ 18/11/87 در این رابطه فرمودند:

« ما از صدا و سیما تقدیر کرده ایم. روزنامه ها هم فقط همین یک قسمت تقدیر را می زنند و تیتر می کنند ولی انتقادات ما زیاد پخش نمی شود. یکی از انتقادات ، ناهماهنگ بودن برنامه های صدا و سیما است.

از این ور صدا و سیما مردم را به ساده زیستی و بی تکلیفی و ... ترغیب می کند، از آن ور تبلیغات پی در پی ...مبلهای آنچنانی و وسایل غیرضرور آنچنانی و یخچالهای آنچنانی و تجمل گرایی...» (خطبه های نماز جمعه قم 19/11/87 شبکه دو سیما)

در سراسر کشور ما کارشناسان خبره ای در حوزه های مختلف دینی، علمی، روانشناسی، جامعه شناسی و ... وجود دارد که صدا و سیما می تواند از آنان بهره برداری و در برنامه های مختلف استفاده کند.

به راستی صدا و سیما چقدر در انتخاب کارشناسان برنامه های آموزشی به تخصص توجه دارد؟؟

گاهی در بعضی برنامه ها بعضی بحث هایی که از طرف کارشناسان مطرح می شود خود جای بحث دارد و بعضاً بحث های بعضی کارشناسان را باید کارشناسی کرد!!

نگارنده به هیچ وجه قصد اسائه ادب به محضر کارشناسان محترم برنامه ها را ندارد. اما بهرحال می شود بعضی بحثهایی را که چالش های جدی را در جامعه ایجاد کرده و پیچ و خم های زیادی دارد لااقل به صورت یک میزگرد بین چند کارشناس خبره و اهل فن و متعهد برگزار کرد که حاصل آن بحثها را که بین چندین فکر عمیق نه یک و یا دو کارشناس؛ به چالش کشیده شده، سود بیشتری را عاید مخاطبان این برنامه ها کند.

وظایف یک مجری در برنامه در چارچوب خاصی مشخص شده است و یک مجری اگر خود در موضوع برنامه کارشناس نباشد حق نظریه پردازی و کارشناسی ندارد.

گاهی بعضی از مجریها پا را از گلیم درازتر می کند و البته نه به قصد تحریف بلکه به قصد و نیت خیر، مسائلی را مطرح می کنند که ناخودآگاه یک انحراف فکری را در ذهن مخاطب القاء می کند. این القاء و تحریف شامل چند نفر و صدنفر و هزار نفر نمی شود بلکه گاهی چند میلیون مخاطب پذیرای این تحریف هستند.

و گاهی نیز رفتار و شیوه سخن گفت بعضی مجریها در بعضی از برنامه ها که از مهمان استفاده می کنند، بخصوص اگر مهمان برنامه از مسئولین کشور با شد دور از ادب و با حالتی مغرضانه و طلبکارانه و همراه با تمسخر است این حالت را در یکی از برنامه های شبکه 3 در برنامه ای که سر دار رادان از تهران مهمان برنامه بودند شاهد بودیم و نیز گاهی در برنامه نگاه یک از شبکه یک این مسائل دیده می شود

در بعضی برنامه ها که توسط دو مجری اداره می شود یک مجری زن و مرد با همدیگر به اجرا می پردازند که واقعاً هیچ ضرورت و مبنای عقلایی ندارد مثل تصویر زندگی از شبکه دوم- برنامه خانواده شبکه 1 در بعضی مواقع و نیز در برنامه های کودک مثل برنامه ای که شخصیت خاله شاه دونه به علاوه یک شخصیت مرد دیگر به اجراء می پردازند و ...

واقعاً دست اندرکاران ساخت این برنامه ها چه توجیحی برای این کار دارند؟؟؟

در بعضی برنامه ها که برنامه همراه با مهمان است. برای مهمانان مرد، زن مجری می شود و برای مهمانان زن، مرد مجری برنامه است.

اگر برای مهمانان مرد، مرد مجری شود و برعکس ؛ جذب مخاطبین برنامه کاهش می یابد؟!!

موسیقی از جهت فقهی و شرعی یک مقوله است و از جهت بهداشت روانی مقوله ای دیگر. از آنجا که بنای این جزوه بر اختصار است، به مقدار کمی به بررسی موسیقی از دیدگاه فقهی و بهداشت روانی می پردازیم و با معرفی کتب تألیف شده در این زمینه برای محققان این مقوله بحثمان را جمع می کنیم.

مشهور فقها و مراجع تقلید موسیقی ای که مشتمل بر لهو و لعب و طرب باشد و مناسب مجالس خوشگذرانی باشد را حرام و در غیر این صورت مباح(جایز) می دانند. و در این حکم بین موسیقی با کلام و بی کلام سنتی و کلاسیک و انواع و اقسام موسیقی و محتوای شعری که با موسیقی خوانده می شود و این که به قصد نیرو بخشی یا تفریح یا هر قصد دیگر؛ استماع شود فرقی نیست . و نیز منبع پخش موسیقی تأثیری در حکم ندارد(رجوع کنید به رساله دانشجویی ص 201 تا 213 سید مجتبی حسینی – احکام موسیقی ص 37تا 51 سید مجتبی حسینی – تالیف نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها)

سوال) با توجه به نظارت رهبری بر سازمان صدا و سیما، موسیقی آن چه حکمی دارد؟

جواب: همه مراجع: اگر از انواع موسیقی حرام باشد.گوش دادن به آن جایز نیست و صرف پخش آن از این رسانه، دلیلی بر جواز آن نیست؛ ولی صداهای مشکوک اشکال ندارد.

(پرسش ها و پاسخهای دانشجو ج 22 احکام موسیقی به ضمیمه رقص و قمار ص57 سیدمجتبی حسینی- نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها) اینک به بررسی فاکتورهای حرمت موسیقی های حرام که مطرب و لهوی بودن است می پردازیم

سوال) منظور از مطرب و لهوی بودن موسیقی چیست؟

«طرب و لهو» از واژه های اساسی و کلیدی است که در باب غنا و موسیقی به کار می رود. «طرب» به حالت سبک عقلی گفته می شود که در اثر شنیدن آواز یا آهنگ در روان و نفس آدمی پدید می آید و او را از حد اعتدال خارج می کند. این امر تنها به حالت شادی اختصاص ندارد. بلکه ممکن است از آهنگ های غم و حزن آور نیز به دست آید.پس اختصاص دادن کلمه غنا به حالت شادی، توهمی بیش نیست؛ زیرا ممکن است از راه غنا حالت اندوه و حزن برای آدمی حاصل شود و از این راه اختیار و عنان آدمی از کف عقل او گرفته شود!!!

مقصود فقیهان از واژه «لهو» سازگاری و همنوایی آواز و آهنگ نواخته شده با مجالس فساد و خوشگذرانی است؛ یعنی ممکن است نغمه ای طرب انگیز نباشد؛ ولی از نغمه هایی باشد که فقط در جلسات فاسقان و هوا پرستان رایج باشد. این آهنگ را لهوی گویند و اگر از هر دو مشخصه طرب و لهو برخوردار باشد، مطرب لهوی گفته می شود (همان منبع ص 40)

سوال) مجالس لهو و لعب به چه نوع مجالسی گفته می شود؟

منظور مجالسی است که برای عیاشی، هوس رانی و رقص و پایکوبی تشکیل شده و نزد عرف متدین مجلس گناه محسوب گردد. اگر هر موسیقی ای به کیفیتی نواخته شود که مناسب آن باشد، گوش دادن به آن حرام است . مقصود از مجالس لهو ولعب، آن نیست که در آن شراب، رقص و ... باشد، بلکه منظور مجالس شأنی است؛ یعنی، آهنگ موسیقی به گونه ای باشد که اگر در مجلس عادی و یا به صورت فردی نیز نواخته شود، متناسب با مجلس فسق و گناه به کار می رود و انسان را به یاد فضای مجالس یاد شده می اندازد.(همان ص 42)

اما از دیدگاه پزشکی و بهداشت روانی حداقل مطلبی را که هر انسان منصفی می پذیرد ا ین است که بسیاری از پزشکان داخلی و خارجی و بسیاری از روانشناسان مشهور دنیا اثرات مخرب روحی روانی و ناهنجاریهای اخلاقی استماع موسیقی را هشدار داده و خطرات انس با این مخدر را بارها در کتابهایشان متذکر شده اند که از باب مشت نمونه خروار به برخی این آثار خطرناک اشاره کرده و تحقیق و تفصح بیشتر در این رابطه را به عهده خواننده محترم جزوه می گذاریم.

1- ضعف اعصاب : دکتر «ولف آدلر» پرفسور دانشگاه کلمبیا می گوید: بهترین و دلکش ترین نواهای موسیقی، شوم ترین آثار را روی سلسله اعصاب انسان باقی می گذارد...

2- عامل ضربان سکته قلبی:

دکتر « اوریزن اسوت مارون» در این رابطه می گوید: هیجان بزرگ ترین عامل سکته های قلبی است و هنرمندان، اغلب به علت سکته قلبی درگذشته اند.

3- عامل فشار خون: دکتر «آرنولد فردیمانی» پزشک بیمارستان نیویورک بعد از انجام آزمایشاتی ثابت کرد که یکی از عوامل مهم خستگی های روحی و فکری و سردردهای عصبی، گوش دادن به موسیقی است مخصوصاً برای کسانی که به موسیقی به دقت گوش می کنند.

4- عامل سستی اراده

5- عامل رکود فکری

6-عامل افسردگی و خمودگی

و بالاخره عامل تضییع حس باصره- فساد و تباهی اخلاقی – سلب غیرت- اختلالات دماغی- مرض مانی (نوع جنون)- مرض پارانویا(نوعی مرض روحی) – مرض سیکلوتیمی- کوتاهی عمر- جنایات و تهییج شهوت- عدم تعادل و توازن بین اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک و ... می باشد که خواننده محترم میتواند به کتابهایی از قبیل (انسان غنا موسیقی تالیف احمد شرفخانی) (40 نکته درباره موسیقی سیداسماعیل شاکر اردکانی) و موسیقی از دیدگاه فلسفی روانی علامه جعفری (ره) و ... مراجعه کند

نظرات امام راحل (ره) و مقام معظم رهبری درباره موسیقی در صدا و سیما

امام راحل عظیم الشان خطاب به مسئولین صدا و سیمای وقت فرمودند:

« این دستگاه (صدا و سیما) را اصلاحش کنید؛ یعنی غربی نباشید، غرب زده نباشید، که حتماً باید بین این خبر و آن خبر، موسیقی باشد، این غربزدگی است، یک طرح دیگری درست کنید... یک کارهایی بکنید که موسیقی را ترکش کنید. شما خیال نکنید که موسیقی یک چیزی است برای یک مملکت مترقی، موسیقی خراب می کند دماغ بچه ها ما را ؛ مغز بچه های ما را فاسد می کند. دائماً در گوش یک جوان موسیقی باشد، این دیگر به کار نمی رسد، این دیگر نمی تواند فکر جدی بکند. اینکه ما گوییم اینها را از بین ببرید و مکرر من گفته ام، شاید تا حالا ده مرتبه بیشتر من به آقای قطب زاده (مسئول صدا و سیمای وقت) گفته ام که آقا این را بردارید از آن، می گوید نمی شود. من نمی دانم این «نمی شود» یعنی چه؟ چرا نمی شود؟ (چهل نکته درباره موسیقی تالیف سیداسماعیل شاکر اردکانی به نقل از صحیفه امام ج9 ص 157)

مرحوم امام (ره) در جایی دیگر فرمودند:

«... رادیو تلویزیون را تبدیلش کنید به رادیو و تلویزیون آموزنده، موسیقی را حذف کنید، نترسید از اینکه به شما بگویند کهنه پرست شده اید، باشد ما کهنه پرست هستیم، همین کلمات نقشه ای است برای اینکه شما را از کار جدی عقب بزنند...) (همان منبع به نقل از صحیفه نور ج8 ص 197)

مقام معظم رهبری (حفظه الله) نیز در مورد موسیقی در صدا و سیما به بهانه تنوع و جذابیت طی حکمی به ریاست صدا و سیما اینگونه فرمودند:

«تنوع و جذابیت در صدا و سیما شرط لازم توفیق آن رسانه است. ولی این نباید موجب گرایش به شیوه های زیانبخش و مخرب گردد. ترویج فرهنگ غربی و استفاده ابزاری از جاذبه های جنبی یا استفاده از موسیقی های لهوی و حرام و چیزهایی از این قبیل نباید به بهانه جذاب کردن تلویزیون به این دستگاه موثر که در معرض دیده همه قشرها و خانواده هاست راه یابد.»

(روزنامه رسالت 6/3/87 مطابق با 11 صفر 1420)

براستی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران تا چه اندازه تاکنون منویات و آرمانهای امام بزرگوار و مقام عظمی ولایت را عملی کرده است. در این رابطه از کدام برنامه ها و موسیقی ها باید گفت!!! از برنامه فیتیله شبکه دو که مرتب موسیقی های تند و زننده با حرکات ریتمیک!!! پخش می کند تا روح و روان کودکان معصوم را از خردسالی با این موسیقی ها به بهانه جذابیت برنامه های کودک عادت دهند، یا موسیقی ها و کنسرت هایی که برای بزرگسالان پخش می شود.

در این رابطه فقط باید گفت برای صدا و سیما متأسفیم، برای مردم و جوانان و خردسالان متأسفیم. گاهی در برنامه های کودک مثل همان فیتیله ازشبکه2 و برنامه های عمو پورنگ از شبکه اول موسیقی پخش می شود که عیناً در کنسرت ها و مجالس لهو لعب لوس آنجلسی پخش می شود منتها آن طرف همراه با اشعار شهوانی و محرک و این طرف در مورد لب قندان و توی قندان و ...

با عرض تأسف باید گفت برنامه های کودک ابزاری شده است تا بعضی به اجرای

موسیقی های زننده و تند و حرکات موزون !!! بپردازند و ثمره خون این همه شهید که در راه ارزشهای اسلامی به شهادت رسیدند را پایمال کنند. به علاوه این موسیقی ها نه تنها ارزشهای دینی و ملی به کودکان القاء نمی شود بلکه با حرکاتی مثل «یه جیغ بلند» « دست و هورا» و ... آنان را بیشتر با فرهنگ های غلط غربی آشنا می کنند. نهایتاً برای اینکه مورد انتقاد متدینین واقع نشود برنامه های زننده را با ذکر صلوات و دعای فرج!! به پایان می رسانند.

برخی از دست اندرکاران صدا و سیما در مقابل این برنامه ها به توجیح پرداخته و اینگونه این مسائل و ناهنجاریهای صدا و سیما را توجیح می کنند که «اگر اینها را پخش نکنیم جوانان ما سراغ ما هواره ها و شبکه های بیگانگان و موسیقی های بیگانه می روند»

در جواب این توجیح بی پایه و اساس قسمتی از بیانات بنیانگذار کبیر انقلاب(ره) را عیناً

می آوریم که فرمودند: « این که می گویند اگر چنانچه موسیقی در رادیو نباشد آنها می روند از جای دیگر موسیقی می گیرند، بگذار بگیرند از جایی دیگر شما عجالتاً آلوده نشوید این عذر نیست که اگر موسیقی نباشد در رادیو، آنها می روند و از جای دیگر موسیقی می گیرند.

حالا اگر جای دیگر می گیرند ما باید به آنها موسیقی بدهیم؟! ما باید خیانت بکنیم؟! موسیقی خیانت است به یک مملکت، خیانت است به جوانهای ما، این موسیقی را حذفش کنید، به طور کلی عوض آن یک چیزی بگذارید که آموزنده باشد...» (صحیفه نور ج8 ص197)

در ضمن هدف وسیله را توجیح نمی کند و این قاعده از طرف عقل و شرع مقدس اسلام یک اصل پذیرفته شده است . برای مثال نمی شود با هدف کمک به فقرا به عده ای دیگر حمله کرد و افراد دیگری را غارت کرده و نتیجه دزدی را به مصرف فقرا رساند.